آبله میمونی از نظر تظاهرات بالینی تقریبا مشابه با آبله انسانی بوده ولی از نظر شدت بیماری ملایم‌تر است. این بیماری در کشورهای آفریقایی اندمیک بوده و دلیل اینکه به آن آبله میمونی می‌گویند، این است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌هایی شناسایی شد که در آزمایشگاه‌ها روی آن‌ها کار می‌کردند. بر همین اساس نام آن را آبله میمونی گذاشتند. البته هنوز مشخص نیست که مخزن این ویروس در طبیعت چه حیوانی است، اما میزبان‌های متعددی می‌توانند با این ویروس آلوده شوند. تصور می‌شود که پستانداران کوچک و پریمات‌ها در حفظ و گردش ویروس در طبیعت نقش داشته باشند. در عین حال انسان هم می‌تواند به این ویروس آلوده شود.

تصویر میکروسکوپی ویروس آبله میمونی
تصویر میکروسکوپی ویروس آبله میمونی

علائم آبله میمونی

آبله میمونی بیماری ویروسی با ویروسی از خانواده پوکسوویریده است که بیشتر در غرب آفریقا و آفریقای مرکزی شایع شده است. این بیماری معمولاً خفیف یا با شدت متوسط است اما متاسفانه می تواند سریعا خشن شود. علائم این بیماری همانند آنفولانزا و کرونا می باشد منتها علامت راش پوستی با شیوع صددرصد دارد که در سر و صورت نیز دیده می‌شود که به تدریج می‌تواند کل بدن را نیز درگیر کند. این راشها سریعاً به ویزیکول تبدیل می شود و رفته رفته تعداد آنها افزایش می‌یابد و رنگشان زرد می شود. در موارد شدیدتر این ضایعات می توانند قسمت هایی از پوست را از بین ببرد. علائم دیگری هم مانند تب، سردرد خارش وجود دارد.

 

علائم بیماری آبله میمونی
علائم بیماری آبله میمونی

دوره بیماری آبله میمونی

دوره نهفتگی آبله میمونی حدود ۶ الی ۱۳ روز است اما ممکن است تا ۲۱ روز هم طول بکشد. این عفونت را می توان به دو دوره تقسیم کرد: دوره تهاجم اولیه که تا ۵ روز طول میکشد. این دوره با تب، سردرد شدید، تورم غدد لنفاوی، کمردرد، درد عضلانی و کمبود انرژی شدید ظاهر می شود. تورم غدد لنفاوی از علائم اصلی آبله میمونی است که راه تشخیصی برای این بیماری نیز می باشد.

مشکلات پوستی: این مشکلات معمولاً طی ۱ الی ۳ روز پس از اولین تب آغاز می شود. بثورات پوستی حدود ۹۵ درصد موارد بر روی صورت، ۷۵ درصد بر روی کف دست و کف پا و ۳۰ درصد موارد بر دستگاه تناسلی تاثیر می گذارد. متاسفانه این ویروس در موارد شدید باعث نابینایی می گردد. در کودکان موارد شدیدتر بیماری اتفاق می افتد. راه انتقال از طریق دریافت ذرات ریز تنفسی آئروسل ها هست.

 

راه انتقال آبله میمونی

انتقال ویروس آبله میمونی می‌تواند از طریق تماس نزدیک با حیوان یا فرد آلوده صورت گیرد. معمولا انتقال ویروس از طریق مایعات بدن، ضایعات پوستی و قطرات تنفسی رخ می‌دهد. در آفریقا که از گوشت‌های شکار حیوانات وحشی (Bush meat) استفاده می‌کنند، پروتکل‌های بهداشتی را در هنگام ذبح حیوانات رعایت نمی‌کنند و طبیعتا در تماس مستقیم با خون و مایعات حیوانات قرار گرفته و از طریق خوردن گوشت‌های نیم‌پخته که به خوبی پخته نمی‌شوند و ممکن است ویروس داخل‌شان فعال بماند، بیماری به انسان منتقل می‌شود.

 

آیا آبله میمونی می تواند به یک پاندمی تبدیل شود؟

در این بین، مهم‌ترین نگرانی بابت تبدیل شدن بیماری آبله میمون به پاندمی است. تجربه وحشتناک و تلخ پاندمی کووید ۱۹ در دنیا، باعث شده تا برخی نسبت به بیماری آبله میمون بدگمان شوند. در حالی که آنچه در این روزها از متخصصین علم پزشکی می‌شنویم و می‌خوانیم، این است که آبله میمون قدرت ویروس کرونا را نخواهد داشت.

 

برخورد با موارد مشکوک

در برخورد با بیماران مشکوک به آبله میمونی باید فرد قرنطینه شود و فرد بیمار و اطرافیان وی از ماسک تنفسی، دستکش و عینک محافظ استفاده کنند.